Tweede meeting op enkele dagen tijd in het Tsjechische Prostejov, dit keer de Memorial Otmar Malecek.
In de scratch valt niet veel te beleven, Juliet voelt duidelijk dat er een aantal dames een snediger sprint in de benen hebben, wordt achtste en neemt die wetenschap mee naar het vervolg van het programma.
In de puntenkoers gaat een Poolse in de aanval en sturen de 3 andere Poolse dames omhoog, Juliet ziet haar kans en glipt mee met de Poolse Plosaj omdat ze na de scratch weet dat punten sprokkelen in de sprints niet gemakkelijk is in dit peloton. Met haar kompaan slaagt Juliet er in om een ronde te pakken en zo 20 punten op haar conto te schrijven. Daarna is het zaak om met de Polen de zaak gesloten te houden en te zorgen dat ze meer puntjes sprokkelt dan de Poolse die met haar ten strijde trok. Wat later trekt de Italiaanse Selva stevig door, Juliet rijdt er naar toe en samen rijden ze bijna rond, dat lukt net niet, maar er worden voldoende puntjes verzameld om de puntenkoers winnend af te sluiten.
Door de regen verschuift het programma wat en wordt de Madison pas tegen de avond gereden. Juliet zit wat op haar tandvlees, maar gaat met haar partner in crime Mylene De Zoete toch vol de strijd aan. Het Poolse duo is te sterk en neemt een winstronde, maar Juliet en Mylene blijven toch punten bij elkaar rijven. Bij het ingaan van de laatste ronden staan ze stevig op de tweede plaats met 5 punten voor op het Italiaanse duo, maar die winnen de eindsprint en wippen zo nog nipt over de oranje-tandem. Toch dikke proficiat.
Op de tweede dag staat een omnium op het programma. De dag start om 11u30 maar door onderbrekingen door regen en valpartijen wordt er finaal gekoerst tot 21u.
In de scratch rijdt een Slowaakse lek op 1,5 ronde van de finish, er ontstaat chaos en in al dat gewriemel weet Juliet als 6de over de finish te bollen.
In de temporonden gaan Mylene De Zoete en de Poolse Plosaj er van door en die verzamelen op die wijze veel punten. Wanneer het peloton terug kan aansluiten is het vet van de soep en gaat alles op een lint want iedereen wil nog één van de laatste kruimels. Juliet weet ook nog een puntje te veroveren en komt zo als 4de uit deze strijd.
De afvalkoers is pittig, op een wat langere buitenbaan is het toch even uitkijken, maar met vriend Philip als coach langs de baan lukt het vrij goed en weet Juliet de vijfde plek te veroveren. In de tussenstand staat ze zo op de 4de plaats.
De 3 eerste nummers hebben veel energie gevergd en het is dan even uitkijken wat er te doen staat in de afsluitende puntenkoers. Kompaan Mylene De Zoete heeft UCI-punten nodig en zal dus stevig uithalen, Juliet stelt zich als doel de 4de plaats te verdedigen wat op zich al niet makkelijk zal zijn gezien de licht verzuurde benen en het feit dat er enkele stevige sprinters in haar nek blazen. Een ronde nemen is bovendien ook niet simpel want men heeft haar daags voordien aan het werk gezien in de puntenkoers. Samenwerken onder de landgenoten lijkt opportuun, zeker gezien de 4 Poolse dames ook een verbond lijken te sluiten. De Polen proberen één voor één weg te rijden, de Nederlandse dames met Juliet op kop proberen de aanvallen te neutraliseren, maar finaal is er toch eentje ribbedebie, niemand (behalve de Polen) heeft het gemerkt gezien het stilaan donker wordt en de tenten op het middenplein het zicht belemmeren. De Italiaanse speelt wat comedia del arte, werkt niet mee maar pakt wel punten in de sprints, voor de jury wordt het ook donker en Juliet en entourage hebben de indruk dat soms de volgorde in de sprints niet 100% correct genoteerd is. Juliet krijgt slechts 2 punten extra toegekend en duikt zo naar de 6de plaats in de eindstand, maar zij vertrekt toch met een goed gevoel terug naar Apeldoorn en lijkt helemaal klaar voor het komende pisteseizoen.