Vandaag midweekwedstrijd voor de Dames Elite in Maarkedal. Stevig parkoers van 7,5 km met daarin telkens de beklimming naar de kerk van Kerkem, welbekend voor wie hier ooit als aspirant aan de slag was, alleen is het nu aan de kerk rechts nog even doorklimmen, goed voor meer dan 2 km bergop met een hoogteverschil van 70m. Men kan stellen dat dit “maar” gemiddeld 3,5% is, maar er zitten steilere stukken in en een klim van 2km is geen routine in een regionale wedstrijd categorie 1.15. Na deze klim volgt de steile en niet ongevaarlijk afdaling die door meerdere klassiekers wordt gebruikt om de Taaienberg met de Eikenberg te verbinden. De dames moeten in totaal 12x over deze klim, voor hen geen genade want er blijven 90km op het programma en dat is met de warmte er bovenop voor velen een loodzware opgave.
Liefst 114 deelneemsters kleuren het peloton in de startzone, daarbij veel buitenlandse rensters. Wij noteren 4 dames in onze outfit, Esmée, Famke, Maëlle en Katrijn. Deze laatste is de voorbije dagen lichtjes ziek geweest, maar hoopt te herstellen door te koersen.
Ploegleider Jonas vat post in de bevoorradingszone met drinkbussen, deze zullen welkom zijn met dit weer.
De rensters hebben er blijkbaar dadelijk zin in, het peloton trekt zich met een rotvaart op gang en zit dadelijk op één lang lint en begint dadelijk te scheuren, wie op de FB de reportage van Luc VDS checkt ziet een enorme sliert binnen de eerste kilometer. Katrijn was helemaal achteraan gestart en schrikt zich een hoedje, zij mag in de eerste ronde al vol aan de bak op zoek naar de spits van het gebeuren. Esmée had dit scenario blijkbaar verwacht want zij is op de eerste rij gestart en kan zich zo deze inspanning besparen. Maëlle en Famke stonden halfweg opgesteld en ook zij moeten dadelijk uit hun pijp komen. Maar onze dames doen dat goed en zijn allen mee vooraan.
De achterdeur wordt in deze wedstrijd een enorme achterpoort en in de klim vallen er van de eerste ronde tot diep in de wedstrijd slachtoffers.
Halfwedstrijd moet Maëlle met een groepje het peloton laten rijden en zij worden een ronde later uit wedstrijd genomen.
Famke heeft op hetzelfde moment af te rekenen met een lekke band, zij kan nergens een reservewiel op de kop tikken en verdwijnt eveneens uit de wedstrijd. Hoeveel pech kan je hebben? Het is de vijfde wedstrijd op rij dat zij haar vormpeil niet kan verzilveren door mechanische pech of een valpartij.
Esmée en Katrijn blijven vooraan meestrijden, keer op keer zoeken rensters het geluk in de aanval, maar niemand raakt echt weg, elke aanval betekent wel de doodsteek voor een aantal rensters in moeilijkheden. In de finale is het peloton ruim gehalveerd. In de voorlaatste ronde trekt de Nederlandse De Groot er van door en niemand heeft nog een antwoord. Katrijn en Esmée zouden wel willen, maar ook zij moeten passen, de benen geven aan dat het niet meer zal lukken. De Groot diept in de laatste klim haar voorsprong uit naar een twintigtal seconden en kan de afdaling nemen zonder te grote risico’s, aan de streep heeft ze nog 5” over op het sprintende peloton dat nog 42 dames telt.
Katrijn en Esmée halen het laatste uit hun bijna lege benen en weten zo nog resp. de 14de en 17de plaats te veroveren, een resultaat waar ze best fier mogen op zijn. Zij hadden net geen 2u30 nodig wat een gemiddelde van ruim boven de 36km/h betekent, dat is stevig koersen op zo’n parkoers.
Volgende afspraak zaterdag in St Maria Lierde waar terug een “gepeperd rondje” wordt voorgeschoteld.
Dank aan Jonas en de supporters voor de steun, aan Vera en Lut voor de vele foto’s. Trouwe supporter Miek vierde haar verjaardag, dikke proficiat vanwege het ganse team.