Enkele weken terug liep een uitnodiging binnen om deel te nemen aan de GP d’Isbergues (UCI 1.2) in een mixed team met de selectie van Hautes de France. Dat werd uiteraard niet afgeslagen en zo konden Katrijn en Esmée afzakken naar Noord-Frankrijk. Op zaterdag werd het parcours verkend, geen overbodige luxe want de ronde “circuit des Monts” is een zeer selectief parcours over de hellingen van Frans-Vlaanderen. Drie ervan komen in aanmerking voor de bergprijs, maar er zijn er nog enkele die men op zijn zachtst kuitenbijters kan noemen.
Na een nacht op een lokale boerderij staan onze dames klaar voor dit mooie werk. Eerst een lokale ronde van net geen 12 km, dan 2x het rondje door de heuvels van zowat 40 km om af te sluiten met nog 2x de lokale ronde. Alles samen goed voor 116 km wedstrijd.
Onze dames krijgen een trui van de selectie, waardoor vooral de gele helm moet helpen om hen te vinden in het peloton. Last minute heeft één van de Franse rensters nog moeten afbellen, zo gaat de ploeg finaal met 5 van start, naast onze 2 dames ook een Canadese gastrenster en 2 lokale Franse dames.
Op de startlijst 159 rensters met daarbij enkele stevige namen zoals Longo Borghini, Hosking, Copponi, Consonni, Balsamo enz. Naast 2 WWT-teams verscheidene UCI-teams met stevige reputatie.
De organisatie heeft in zijn planning rekening gehouden met gemiddelden van 34, 36 en 38 km/h, dat was vroeger zo, maar het dameswielrennen heeft de laatste jaren een stevige boost gekend en met dergelijk deelnemersveld van finaal net geen 150 rensters mag je wat meer verwachten. Reeds bij aanvang van de eerste grote ronde wordt de spreekwoordelijke knuppel in het hoenderhok gegooid. De achterdeur gaat open en reeds na de eerste klim zijn er al wat slachtoffers gevallen.
Maar het peloton blijft zeer omvangrijk. Esmée en Katrijn kunnen de snelheid aan en weten zich zonder al te veel problemen te handhaven, zoals gebruikelijk vinden wij Katrijn in de voorwacht en plaatst Esmée zich wat verder in het peloton, wat het gemakkelijker maakt in de bevoorrading. In deze bevoorrading helpen wij een handje, met een sticker op de voorruit en een vestje van Hautes de France kunnen wij overal door en kan vooral Norbert een handje helpen om bidons aan te geven op enkele extra plaatsen.
De GP d’Isbergues is een mooie wedstrijd die voor de 4de keer een versie voor dames heeft op dezelfde dag en hetzelfde circuit als deze voor de heren, welke een lokale klassieker is die reeds voor de 75ste keer wordt georganiseerd, door de synchronisatie van dames en heren op hetzelfde circuit staat er ook heel wat volk langs de weg om de renners en rensters toe te juichen en dat maakt het voor de deelnemers extra aangenaam.
Na de derde “officiële klim” gaat de weg terug stevig naar omhoog richting St Hilaire Cottes en daar slaat in de eerste ronde een groep van iets meer dan 10 rensters een gat met het peloton, de wedstrijd lijkt in zijn plooi te vallen, maar in de tweede ronde loopt alles weer samen net voor de tweede beklimming van de Mont de Robly. De betere ploegen blijven de snelheid hoog houden, in het peloton ontwaren wij nog enkel Katrijn, Esmée en de Canadese Traxler in de groen-blauwe outfit van de selectie, van beide Françaises geen spoor meer, de ene moest de wedstrijd verlaten na fietsbreuk, voor de andere lag de snelheid iets te hoog.
Op elke helling wordt het tempo hoog gehouden, maar onze dames geven geen krimp en weten hun posities te vrijwaren. Bij de tweede beklimming van St Hilaire Cottes, de laatste kuitenbijter van de dag trekt een elitegroepje er van door onder impuls van Longo Borghini, een zevental rijdt van het peloton weg met daarbij o.a. ook meervoudig Frans kampioene Verhulst en Confalonieri. De vluchters slaan een kleine kloof en starten met voorsprong aan de twee lokale rondjes, bij het ingaan van de laatste ronde tellen ze 25” voorsprong op het peloton waarin enkele ploegen die vooraan niet vertegenwoordigd zijn de forcing voeren. In de kopgroep is de verstandhouding niet optimaal en zo is de aansluiting op enkele kilometer van de finish een feit. Door het helse tempo in de smalle straten van Isbergues scheurt het peloton nog in 3 stukken, Esmée en Katrijn handhaven zich in de eerste groep van zowat 50 rensters die in een massasprint moeten uitmaken wie de zegebloemen mee naar huis neemt. Op 500m van de streep rijden de dames een brug naar beneden waardoor de snelheid héél hoog oploopt, na dit “lanceerplatform” volgen nog enkele flauwe bochten richting finishlijn. Onze dames weten dat ze niet meer de benen hebben om voor de zege in aanmerking te komen, nemen geen verdere risico’s en komen zusterlijk naast elkaar als 43ste (Katrijn) en 44ste (Esmée) over de streep.
Proficiat aan onze dames voor hun zeer sterke wedstrijd. Hun fietscomputer gaf een gemiddelde snelheid aan van iets meer dan 40 km/h, geneutraliseerde kilometers inbegrepen, de wedstrijdjury berekende een officieel gemiddelde van 43,6 km/h, de waarheid zal er ergens tussenin liggen, in elk geval reden genoeg voor de organisatie om volgend jaar te sleutelen aan het wedstrijdschema van deze overigens prima georganiseerde wedstrijd die heel veel oog had voor de veiligheid van de rensters mede dankzij de vele seingevers en de lokale gendarmes die de zaak stevig in handen namen en in sommige gevallen met veel risico voor eigen lijf en leden optraden. Onze rensters hebben deze wedstrijd dan ook op hun verlanglijstje voor volgend seizoen gezet.
Dank aan Norbert voor de professionele hulp in de bevoorrading, Vera voor de foto’s en de trouwe supporters die ook hier op post waren.
Wie nog meer foto's wil zien kan terecht op de Facebook van "Cyclistes en Flandres" waar in enkele fotoreeksen de koers heel mooi in beeld wordt gebracht.