Op de slotdag van een baankampioenschap staat traditioneel de Madison op het programma, zo ook nu weer. Katrijn neemt het met toptalent Shari Bossuyt op tegen 11 andere koppels waarbij het Italiaanse duo Consonni – Fidanza als favoriet aan de start staat, maar Katrijn en Shari mogen ook gewettigde podiumambities koesteren.
Het wedstrijdbegin is vrij chaotisch en het is duidelijk dat enkele dames weinig tot geen ervaring hebben met “ploegkoers”.
Ons duo heeft het wat lastig om de aflossingen “uit te tellen”, m.a.w. hun timing is niet te best. Bij het ingaan van de eerste sprintronde moet Katrijn Shari in koers brengen, maar dat is te gevaarlijk en dus beslist Katrijn deze aflossing over te slaan en zelf te sprinten, zij strandt evenwel op de vijfde plaats en dat brengt niks op. Enkele ronden verder ziet Katrijn tijdig dat de Britse dame zich te pletter gaat rijden tegen haar voorgangster en wijkt gelukkig proactief uit naar boven. Dat blijkt de juiste beslissing want de Britse komt zwaar ten val en moet de wedstrijd verlaten.
De wedstrijd wordt een tijdlang geneutraliseerd en wanneer er wordt herstart zitten de Belgische dames terug op de verkeerde timing. Katrijn wordt in de sprint in wedstrijd gebracht en kan opnieuw niks op de tabel brengen. Dat lukt bij de derde sprint wel, Katrijn wordt pas in de laatste rechte lijn in koers gegooid maar kan gelukkig 3 punten sprokkelen waardoor ons smurfenduo de nul van de tabel veegt. Dat geeft hen duidelijk een boost en van dan af beginnen ze punten te sprokkelen, in de 5 volgende sprints komen ze telkens als derde over de streep en voegen zo 5x 2 punten toe aan hun score.
Intussen hebben zowel Katrijn als Shari al ettelijke keren dicht bij een valpartij gestaan. Sommige dames rijden in ware hara-kiri stijl rond en onze blauwe rensters moeten zich verscheidene keren met doodsverachting naar een aflossing rijden.
Het is snel duidelijk dat de Italiaanse dames ongenaakbaar zijn en Nederland, Rusland en België strijden voor de resterende medailles. Katrijn en Shari trekken enkele malen mee in de aanval en weten dan de Russen op achterstand te zetten, maar deze komen telkens terug, meer nog ze sprokkelen meer punten en op 20 ronden van het einde wordt het alles of niks. Italia telt 28 punten en enkel tegenslag kan hen nog van de titel houden, Nederland telt er 19 en heeft de beste papieren van de rest, Rusland staat op 14 en onze dames op 13. Maar in de voorlaatste sprint komt de aflossing terug te laat, België scoort niet terwijl de Russen 2 punten bijschrijven, het verschil wordt nu 3 punten. De laatste sprint moet beslissen, Shari komt tijdig in en gaat de strijd aan vanuit de vierde positie, de tegenstand is evenwel te sterk. De Russen bollen als derde over de eindmeet, dat geeft recht op 6 extra punten wat hen op 22 brengt, de Belgen als vierde en sprokkelen 2 punten goed voor een eindscore van 15 punten.
Het wordt een vierde plaats, m.a.w. “la medaille au chocolat”, maar daar zijn de Belgen sinds Tokyo specialist in. Shari en Katrijn mogen evenwel met opgeheven hoofd de piste verlaten, zij hebben gestreden voor wat ze waard zijn en zijn nooit in de problemen gekomen. Er zijn slechts 4 teams die aanspraak maakten op eremetaal, de vijfde sprokkelde slechts 2 punten en slechts 7 teams kregen geen verliesronde aan de koersbroek.
Dit resultaat smaakt naar meer, als beide dames in het komende jaar nog enkele keren samen kunnen rijden dan maken ze volgend jaar in Anadia zeker terug kans op eremetaal.