Als aanloop naar het EK baanwielrennen volgende week in Grenchen trok Katrijn met de nationale ploeg naar de 3daagse van Aigle. Het recept is zowat dat van een zesdaagse maar dan over 3 dagen. De heren elite rijden iets minder wedstrijden, maar er is daarnaast een mooi programma voor dames en jeugd. Zo moest Katrijn van donderdag tot zaterdag 3 avonden in de rij de piste op en dit niet zomaar “tussen Janneke en Mieke”. De Italianen stuurden een groep ervaren pistiers naar de piste van het UCI-wielercentrum in de Zwitserse bergen, de Zwitsers waren uiteraard ook op post met hun beste dames en dus kon ook Frankrijk niet achterblijven. Dat alles werd overgoten met een sausje van Tsjechische en Witrussische pistiers en een Nieuw-Zeelandse Kiwi en Katrijn mocht met Marith Vanhove de lichtblauwe garde bij de dames elite vormen. In totaal iets meer dan 20 rensters waarvan de meerderheid alle nummers rijdt.
Op de eerste avond staat een omnium op het programma waaraan 21 rensters deelnemen. De piste in Aigle is een zeldzame 200m-baan en 21 rensters is op zo’n kleine piste al een grote groep, normaal is het maximum 20 op dergelijke baan. Het lijkt er op dat sommige landen deze 3daagse niet zien als een laatste oefengalpop richting EK maar eerder als een laatste selectiestrijd want van bij de start worden de duivels ontketent. Het peloton zet zich dadelijk op een lint en neemt geen enkel rustmoment, 38 ronden vlammen alsof hun leven er van afhangt, Katrijn heeft het even moeilijk om zich nog goed te positioneren naar het einde toe en moet vrede nemen met de 15deplaats.
Na een uurtje welgekomen rust worden de dames weer op de piste verwacht voor de temporonden met liefst 36 sprints en terug is het dadelijk volle gas met tussenin enkele rensters die een aanval opzetten en dus is het weer knokken om er bij te blijven, een puntje rapen zit er niet is dus wordt het klasseren in de eindsprint. Katrijn eindigt terug als 15de en dat is logischerwijs ook haar plaats in de tussenstand.
Derde nummer is de afvalling, steeds een linke koers, maar hierin heeft ze dit jaar reeds wat leergeld betaald en dat zet ze hier in. Zij sleept een mooie 6de plaats uit de brand, hiervoor moest ze al heel wat gekende namen achter zich laten. Deze inspanning loont want ze schuift op naar de 13de plaats in het klassement.
In de afsluitende puntenkoers over 100 ronden kan mathematisch nog heel wat gebeuren, maar een blik op de tussenstand leert dat het vooral consolideren zalworden. De dames rijden opnieuw alsof hun leven er van afhangt, Katrijn kan in de 6de sprint een puntje meepikken, maar verder raakt ze niet. Elf dames kunnen 1 of 2 winstronden nemen, maar daar is Katrijn niet bij, voor haar is het vooral gas geven om in het peloton te blijven, de motor is nog niet groot genoeg om met de besten mee te spelen voor de knikkers. Dat ene puntje volstaat evenwel om de 13deplaats vast te houden. Ze stapt stikkapot van de piste maar heeft terug een pak extra ervaring in de rugzak. De eerste avond eindigt rond middernacht, dan nog naar hotel, eten en opfrissen en zo snel mogelijk naar bed om de beentjes te laten rusten.
De tweede dag start rond 17u met een afvalling. Slechts 14 dames tonen zich bereid dit er bij te nemen, waaronder Katrijn. Het omnium van daags voordien manifesteert zich in de beenspieren en dat laat zich voelen. Zij moet in de laatste van 7 reeksen van start met aan de overkant de sterke Alzini. Onze dame krijgt de motor niet direct op toerental, Alzini haalt haar dan ook in. Opnieuw is haar derde kilometer sneller dan de eerste twee, zij rijdt tenslotte iets sneller dan in Apeldoorn, maar iets trager dan in Cali. Wat de exacte eindtijd finaal wordt is niet helemaal duidelijk. Men stopt de klok te vroeg en zo wordt zij in de tabel als zesde geplaatst met een tijd van 3:40,332. In de uitslag per reeks corrigeert men die tijd naar 3:43,886. Daar is mogelijk wel wat “natte vingerwerk” aan te pas gekomen want de eigen chrono van Belgian Cycling noteerde 3:43,100 en die zal er waarschijnlijk dichtst bij zijn, beide tijden zijn goed voor de 11de tijd op 14. Even uitkijken welke chrono ze volgende week in Grenchen zal neerzetten.
Tweede onderdeel van de avond is een afvalling. Het peloton is terug aangegroeid naar 20 dames en dan wordt het weer opletten. Katrijn weet de eerste afvallingen goed te overleven, maar wordt halfkoers vastgezet en moet zo vrede nemen met de 10de plaats.
Rond de klok van elven nog een laatste keer de piste op voor een scratch over 50 ronden. Wie had gedacht dat de dames het nu eens rustig zouden doen wordt snel met de voetjes op de grond gezet. Opnieuw gaat de gashendel open en is het uitkijken waar je als youngster zal uitkomen. Ze heeft geleerd uit de scratch van daags voordien en kan enkele plaatsjes opschuiven, een 12de rang wordt haar deel.
Eten en opfrissen wordt terug nachtwerk. De beentjes protesteren steeds meer.
Gelukkig is het weer in Zwitserland nog zonnig en dat maak een groepsritje tussen de bergen en het meer van Genève in de ochtend wel heel aangenaam.
In de namiddag is het evenwel opnieuw werkendag. Om 16u start de puntenkoers over 100 ronden, wij tellen nog 19 dames die liever op het houten ovaal rijden dan naar hun collega’s op de kasseien in Parijs-Roubaix te kijken. Katrijn heeft intussen nog meer respect voor wat de renners in de zesdaagsen presteren want na twee avonden het beste van zichzelf te geven is de tank nu wel echt leeg nog voor er gestart wordt. Het is dan hopen dat de grote kanonnen wat medelijden hebben, een snipperdag nemen en je nog wat kruimels kan meepikken. Ijdele hoop blijkt al snel, er wordt opnieuw stevig gevlamd en Katrijn stelt zich als doel het peloton niet te laten rijden om geen verliesronde aan de koersbroek gesmeerd te krijgen. Dat lukt door stevig op de tanden te bijten, maar in geen van de sprints kan ze een puntje meepikken. Er zijn op het einde 4 rensters die wel minstens 1 verliesronde tellen en enkel zij en een Witrussische tellen geen punt, de eindsprint zal dus beslissen wie van hen 14de en wie 15de wordt. Katrijn trekt het laken naar zich toe en dat is al mooi. Als je nadien ziet dat ze net na Barbieri staat, die ook maar 1 punt sprokkelt en dat Paternoster niet veel hoger eindigt met 4 punten dan weet je hoe er is gereden. Toppers kiezen er hun onderdeel uit waarin ze de wedstrijd hard maken en houden zich in de groep in de andere wedstrijden of laten het over aan anderen. Katrijn rijdt alles met oog op ervaring opdoen, maar moet zich als jonge renster steeds dubbel plooien om “tussen de mensen te eindigen”.
Op het einde van de slotavond staat ook voor de dames een Madison op het menu. Nog maar eens 100 rondjes gas geven. Katrijn komt aan de start met juniore Marith Vanhove met wie ze een jaar terug Europees kampioen werd bij de junioren. Eremetaal ziet er nu zeker niet in, Marith is de laatste anderhalve van het ene kampioenschap naar het andere gehold en de voorbije dagen was het voor haar dan ook “overleven” tussen al dit geweld. Voornaamste doel in deze hectische discipline is dan ook recht blijven, letterlijk dan, Zij worden op enkele verliesronden gereden en worden 10de en laatste van het peloton.
De bedstee is even later hun beste vriend. Op zondag staat voor Katrijn de transfer naar Grenchen op het programma, gelukkig maar een ritje van 150km en voor de rest maximaal recupereren om vanaf dinsdag te starten aan het EK baanwielrennen waar scratch, afvalling, achtervolging en Madison op haar programma staan. Hopelijk zijn de batterijen snel weer opgeladen.